Dries Weber

70 JAAR RAVA

16 november 1942 was voor mij een bijzondere datum. Op die dag kwam mijn vader met zijn 12-jarige, roodharige zoontje op bezoek bij de toenmalige hoofdjeugdleider van RAVA, meneer Lukas geheten. De man was hoofdonderwijzer op de katholieke basisschool in de Kritzingerstraat.

De jeugdige tiener had zo juist een minder geslaagd seizoen bij ADO afgesloten. Hij was door zijn vader naar ADO gebracht in de veronderstelling dat de hoog gekwalificeerde voetbalgenen die in onze familie rondwaarden, zich misschien ook bij mij beklijfd zouden hebben. Immers naast meerdere talentvolle ooms en neven koesterden de Webers ook ene Mauk Weber die vanuit ADO zevenentwintig keer zijn opwachting in het Nederlands Elftal had gemaakt. Ik kon veel, maar niet goed voetballen en de toenmalige trainer van ADO, Wim Tap, adviseerde mijn vader om mij ergens op een lager niveau te stallen.

Het werd RAVA.

Deze week was het dus 70 jaar geleden dat ik als lid van RAVA werd aangenomen. De keuze van mijn vader heeft in belangrijke mate mijn leven bepaald. Ik heb er mijn favoriete sport bedreven, ik heb er vrienden gemaakt en vanuit de vereniging de mogelijkheid gekregen mij naar veel kanten te ontwikkelen. Ik heb het terug betaald met vrijwilligerswerk op vele fronten. We staan quitte. Ik heb deze week nog een keer gebladerd in het jubileumboek bij het 50-jarig bestaan van RAVA tot op de pagina met de afdruk van de officiële ledenlijst uit 1942 van de NVB afdeling ’s-Gravenhage.

En het staat er echt. Per 16 november 1942 ingeschreven als lid: A.Weber. Ik ben er nog steeds trots op.