20 juni 2021

 

Herinneringen aan een gouden RAVA-Periode, door Nico van Lieshout.

 

Op verzoek van Raymond de Grood mag ik mijn memoires over mijn “carrière” bij onze club op papier zetten. Denkend aan R.K.S.V. R.A.V.A. kan ik wel zeggen dat ik daar het grootste gedeelte van mijn vrije tijd tot op heden heb door gebracht. Het begon allemaal net als bij Raymond vanaf het moment dat ik op de wereld werd gezet en deel uit maakte van het gezin van Cees en Corrie van Lieshout.

 

De jeugd jaren:

 

Mijn eerste vage herinnering is nu niet meteen de beste want op een zondag na een wedstrijd van het eerste liep ik, op zeer jeugdige leeftijd mee met het naar huis gaande publiek om uiteindelijk op het politie bureau op de Soesterbergstraat te eindigen en daar door mijn ouders opgehaald te worden. In 1968 was het eindelijk zover en mocht ik gaan voetballen bij de welpen van R.A.V.A.. Op de woensdagmiddag werden wij getraind, als ik het goed heb, door Frater Passianus en Leobertus. De eerste wedstrijd die ik speelde verliep niet zoals het graag gezien had. Zelf had ik het idee dat ik wel aardig kon keepen, maar na een 10-0 nederlaag in onderlinge wedstrijd tegen de pupillen liet ik die gedachten maar snel varen en ben mij gaan toe richten op het voetballen zelf. Na twee jaar bij de welpen te hebben gespeeld mochten het elftal waarin ik speelde het bij de pupillen gaan proberen en als pupillen 5 wisten wij in het seizoen al onze wedstrijden met grote overwinningen af te sluiten.Ook in de junioren heb ik altijd het geluk gehad in een leuk en goed voetballend team te hebben gezeten. Met als een van de hoogte punten het winnen van het jeugdtoernooi in Bergeijk alwaar zelf “moeders” met twee voeten van de grond kwam. Maar ook de toernooien op Koninginnedag, de Goederaad Cup, Hans Macco Trofee en puppilen sportdag waren mooie evenementen. Als leiders/trainers in die tijd kan ik mij de volgende namen nog herinneren: André Brochard, Ben Borsje, Frits Lusquere, Ton Kaats, Cees van Lieshout en als spelers de illustere namen: Edwin Winnizuck, Peter Jansen, Jos Dominicus, John van Ravestein, Henneke Verstraten,  Nico Aretz, Maarten Lucassen, Frank Nelemans, Ton Das, Herman Koopman, Aad van Eijck, Walter Palm, Ed van de Genugten, Ferry Verhagen, Paul van Leeuwen, Peter van Oranje, Harry Weber etc.In deze periode ging ik ook altijd op de zondagen mee naar de A1 kijken en natuurlijk het eerste. Daar waar de corners en vrije trappen nog een halve goals waren, en Donald Schönherr werd toezongen met “Old Mac Donald had a farm hiahiaho”. Theo Putters heer en meester was in zestien en het voetbal er altijd verzorgd uit zag met spelers als Cees Rommers, Henk en Aad Heemskerk, Paul Binnerts, Rene van Grol, Ruud Schrijvers, Ton v/d Snoek, Peter Duijkers, Cock van Vliet, Nico v/d Heuvel, Paul Schönherr, André Brochard, Ben Borsje en alle andere die ik helaas vergeet te vermelden.

Buiten het voetbal om, hebben wij ook nog veel meegemaakt, zoals de weekendjes weg naar Voorschoten waar ik, als rat die ik ben (zat er al jong in), Cees Ledderhof de stuipen op het lijf bracht door net te doen alsof ik uit het stapelbed gevallen was. Wij op de zondag met zijn allen naar de kerk gingen, iets dat nu niet meer voor te stellen is. De jeugdkampen in Brabant en België, daar waar onder andere samen met Peter Jansen de Bastonges en cola flink soldaat werden gemaakt. Herinneringen daar aan zijn dat Jhonnie zijn oom Fred Bezem eruit liep, in België wij vanwege rottigheid moesten verhuizen naar een ander terrein en daar een van de betere en leukere kampen hebben gehad, Ig van Bezooijen als kok op de vrijdag alle overblijfselen tot een huzarensalade wist te verwerken, er vlak bij de tent een “grote boodschap lag” waarbij wij als kampjongens de schuld kregen maar het uiteindelijk een van de leiders was die niet naar de “schijtttent” in het donker durfde te lopen, de mooie wandelstokken die werden gesneden, de ondergelopen tenten na een hevige regen/hagelbui, de gele trui voor de leukste opmerking die ook handig was voor een bezoek aan de spar, de vlaggen die buit werden gemaakt maar niet door ons want wij mochten niet naar buiten ‘s avonds, de paniek die er was nadat er rook was gezien en men aan een bosbrand dacht, de mooie speurtochten, de voetbaltennis toernooien, sportdagen, en de ven die voor verkoeling zorgde met de ijscoman die op bezoek kwam en zo kunnen we nog wel even doorgaan. Later volgde er de tripjes naar het buitenland waar het altijd gezellig was, maar omdat ik een van de weinige was die nuchter bleef zal ik mij daar maar verder niet over uit laten.Wat mij in mijn jeugdperiode verder nog bijstaat is het 40 jarig bestaan, waar ik mocht optreden in de Houtrusthal met een liedje: we plassen in een flesje, we zitten op een potje … dit naar aanleiding van een sketch over de voetbal keuring, andere die optraden waren Peter Jansen, Herman Koopman, Louis van Es, Theo Das, Peter van de Geer, Theo Hazebroek, Peter Vermeulen en dan zal ik er nog wel een paar vergeten (sorry). Met oud en nieuw wanneer de R.A.V.A.nen bij ons thuis kwamen om het nieuwe jaar te vieren en wij ”geld” konden verdienen met het kaarten verkoopspel. Het ophalen van oude kranten, en later het ophalen van prijzen ten behoeve van de Fancy Fairs wat altijd een grote happening was. Het “helpen” achter de bar in de tijd van de familie Goederaad/Hulsegge.Later op de thuis zondagen nadat iedereen naar huis was en de kantine was schoongeveegd werd er onder aanvoering van Harry Borst wat gedronken en kregen wij een broodje kroket. Het kalken van de velden samen met broer Ben, vooral wanneer het op de zondag slecht weer was en wij vanuit Mariahoeve naar het Zuiderpark moesten om de velden te kalken en het alsnog werd afgekeurd. Het thee zetten op de zondag in de oude kleedkamers, en het tussen door schoonmaken van de kleedkamers en het aanbieden van de verontschuldigingen aan de tegenstanders vanwege de dubbele bezetting en de staat van de kleedkamers, maar in de winter wel lekker warm bij de verwarming bij de ingang alwaar dhr. Zuppeli zijn schoenen op liet drogen en van deze de zool gesmolten terug vond. De filmavonden samen met de jeugd van VVP en later van R.A.V.A. zelf toen er een camera aangeschaft werd. Het spelen van zwarte piet samen met Peter Jansen, alwaar wij vele R.A.V.A. gezinnen met een bezoek hebben vereerd. Het verkopen, op de zondagen, van de “Visie” waarin de opstellingen en een korte voorbeschouwing stond over de wedstrijd van het eerste enz. enz.

 

De jaren in de senioren

 

Als kersvers senior lid mocht ik in de selectie plaats nemen en met het wegvallen van Jos Binnerts kwam de plaats van linksback voor mij vrij. Eigenwijs als ik was paste ik daar voor omdat ik nu eenmaal liever op het middenveld uitkwam en mij dus in het tweede mocht waar maken. Dat werd meteen een mooi jaar want we deden samen met ADO 3 om het kampioenschap mee en het was dan ook balen als je mee moest als wissel bij het eerste omdat je dan maar één helft aan voetballen toe kwam. Uiteindelijk maakte in gedurende dat seizoen “nood gedwongen” toch de overstap naar het eerste, jawel als linksback samen voetballen met de spelers waar je in je jeugd toch wel tegen op keek, toen nog wel J.Wat ik mij verder herinner was dat er in die tijd discussies waren over het verjongen van het eerste en het krijgen van kansen van de spelers die uit de jeugd kwamen en we hebben het dan over het “vervangen” van de begin dertigers iets wat nu niet meer voor te stellen is. Wat ik mij ook nog herinner is dat wij tijdens de trainingen door dezelfde “ouderen” werden gesommeerd wat minder hard te lopen tijden de conditie trainingen. Wat mij verder te binnen schiet is natuurlijk de periode waarin wij voor lijfsbehoud in de 4^eklasse moesten strijden. Samen met Westerkwartier en Spoorwijk gingen wij uitmaken wie er naar die o zo moeilijke hoofdklasse Haagse Bond zou degraderen. Op de dag dat het Maramar toernooi gehouden werd (Volleybal/Voetbal/Handbal) moesten wij bij Westerkwartier het opnemen tegen Spoorwijk die aan een gelijkspel genoeg had om te overleven. In de allerlaatste minuut mocht ik de gelukkige zijn om de bal vanuit een corner binnen te schieten en ons in veilige haven te brengen. De ontlading hierop van mijn medespelers zal ik nooit vergeten. Uiteindelijk was het Westerkwartier die na een strafschoppen serie met Spoorwijk in het FC Den Haag stadion degradeerde. Na dit euvel te hebben doorlopen mocht ik als aanvoerder deel uitmaken van het elftal dat tegen alle verwachtingen in kampioen werd in een poule met VCS en ODB als concurrenten en naar de derde klasse promoveerde. Alle spelers van die tijd waren opgegroeid en opgeleid bij R.A.V.A. zelf  zoals: Paul Das, John van Ravestein, Peter Jansen, Ron Jansen, Wim Lut, Aad Janssen, Paul van Leeuwen, Jacques Burg, Frans Laarhuis, Peter Wigleven, Franco Giacomelli, Ben van Lieshout, Laurens Sandifort en good old Henk Heemskerk. In de derde klasse ging het echter een stuk minder en na een verblijf van één seizoen degradeerde we weer terug naar de vierde klasse, ondanks alle “beren jachten” met verzorger Peter Vonk en een altijd goed en ondersteunend publiek.Nadat enkele “oud gediende” waren afgehaakt en in mijn ogen de sfeer wat minder werd heb ik een stapje terug gedaan en ben in een “leiders/trainer” elftal gaan spelen daar waar het plezier voorop stond al werden de meeste met een kampioenschap inzicht toch wel wat fanatieker, enkele bekende namen waren: Frans Laarhuis, Klaas Krul, Sergio Biassi, Jos van Hasselt, Aad Janssen, Edwin Kooren, Rene Kooren, Marcel Munier, Hans van Leeuwen, Wilfried Aparoe etc. In Januari van dat seizoen werd ik echter weer terug gevraagd door het eerste en werd het kampioenschap zonder mij behaald, maar bleef het eerste gelukkig een degradatie bespaard. In de zomerstop werd er net als altijd door gevoetbald op de speelweide met een ieder die daar zin in had dus spelers van één tot en met veertien waren lekker aan het ballen, iets wat trouwens ook bij slecht weer op het verharde gedeelte gebeurde. Met andere worden ieder lid telde, en het was leuk om met elkaar onbevangen te spelen tot …. Vrijdag 13 juni 1988 als ik het goed heb want toen verdraaide ik mijn knie tijdens een onderlinge partij, overigens zonder dat er iemand in de buurt was. Op dat moment dacht ik dat ik in Augustus wel weer gereed zou zijn voor het seizoen, maar helaas kwam dat er niet van en volgde een periode van pak hem beet een kleine 20 jaar zonder voetbal. Op een gegeven moment kijkend bij de veteranen leek het mij wel weer mogelijk om aan te sluiten daar het kappen en draaien op dat niveau wel mee viel en ik “voorzichtig” aan kon doen.

Het zondag voetbal was op dat moment al heel ver terug gevallen en het gebeurde zelfs dat het eerste met 9 man stond en Paul van Leeuwen en ik zelf na onze wedstrijd bij het eerste meededen en zo toch kunnen terug kijken als oudste speler die in het eerste heeft gespeeld, een echt succes werd het niet want we kregen een 1-10 nederlaag aan de broek. Goed dat was dus het stukje senioren veld voetbal, maar toch wil ik nog even stil staan bij het unieke geval dat Peter Hess, Ben van Lieshout en ik deel uit mochten maken van het elftal dat tijdens het 50 jarig bestaan 24 uur gingen voetballen want ook dat was natuurlijk een moment om nooit te vergeten, net als de na vijven bokaal daar waar alle senioren elftallen aan meededen.

 

De jaren in de zaal

 

Buiten het voetballen op het veld kon en mocht ik ook mijn “kunsten” in de zaal vertonen. Als een van de grotere zaal verengingen van Den Haag mocht ik in het eerste uitkomen en heb hierin onder andere gepeeld met Theo Das, Klaas Krul, Theo Reijssen als keeper, Louis van Es, Ben van Lieshout, Jos Dominicus, Rene v/d Plas, Aad Heemskerk, Henk Heemskerk, Nicky Waayer, Ron Jansen en later met Franco Giacomelli, Peter Wigleven, Paul van Leeuwen en van buiten de club Goof Metaal, Wieteke Guntermohr, Robbie Vrolijk en Humphrey Alladin. In de zaal heb ik vele mooi jaren meegemaakt en ook vele overwinningen. Als een van de weinige teams wisten wij met spelers van de eigen club overwinning op overwinning te behalen. In de competitie stoomden wij door van de derde klasse naar de begeerde hoofdklasse waar wij met een vierde plaats het beste resultaat in de historie van her zaalvoetbal bij R.A.V.A. wisten te behalen.Met coach Rene v/d Plas op de bank lieten wij ons ook in de beker competitie van ons horen, uitkomend in de derde en tweede klasse lieten wij veel hoger spelende team teleur gesteld achter, het beste resultaat in de beker was een halve finale plaats die helaas verloren ging tegen HMSH als ik het goed heb. In de competitie wedstrijden staat mij nog bij het seizoen waarin wij met Marianto streden om het kampioenschap, bijna het gehele jaar stonden wij op één punt achterstand, en in de onderlinge confrontatie kwamen wij niet veder dan 0-0, volgens mij de enige wedstrijd waarin niet werd gescoord. In de laatste competitie ronde verloor Marianto echter en werden wij de kampioen in de tweede klasse.Wat mij ook nog bijstaat is dat er bij alle belangrijke wedstrijden het R.A.V.A. publiek altijd in de overhand was en ons nooit in de steek liet. De wedstrijden in hoofdklasse waren qua entourage het mooist. Iedereen speelde op dezelfde avond, de woensdagavond in dezelfde sporthal Zuidhaghe , zijn wedstrijd waardoor je je tegenstanders leerde kennen en onderling goede sfeer ontstond. Later kwam daar Oranjeplein bij en toen er dankzij de KNVB ook de maandag bij kwam en de wedstrijden op verschillende locaties werd gespeeld nam het enthousiasme af en na een knie blessure zat het zaalvoetballen er niet meer in. Een hele tijd later heb ik als keeper op wat lager niveau nog gepeeld met onder andere Ed Riebroek, Edwin Kooren, Marty van Lieshout, Mark Lucas Luijks, maar na een jaar of vijf nam de animo af en was het zaalvoetbal definitief verleden tijd.

 

De jaren als vrijwilliger bij de jeugd

 

Ik heb het idee dat het stukje al wat langer is geworden dan gepland, en zal het dus kort houden. In het seizoen 1979-1980 werd ik door mijn vader gevraagd of ik zin had om Cees Ledderhof te helpen bij de B1 aldus geschiedde. Met spelers als Edwin Kooren, Ed Riebroek, Marco van de Ploeg, Onno Beijer werden er wisselende resultaten behaald maar was de sfeer altijd goed en wist Marco de scheids letterlijk en figuurlijk de goede kant op te laten kijken. Na dit seizoen mocht ik op eigen benen staan en kreeg pupillen 1 onder mijn hoede met bekende R.A.V.A. namen als Michel van Dongen, Nico Commissaris, Steffan Wolters, Maurice v/d Snoek, Rob van Grol, Leon de Keijzer etc. om te voorkomen dat ik alle namen gaan noemen van de spelers die ik heb mogen trainen en begeleiden laat ik het hier maar bij want anders wordt het echt een boekwerk.

Het enige wat ik nog wel wil vermelden is dat ik altijd met plezier, zelfs meer dan bij het voetballen zelf, met alle elftallen ik heb gehad heb “gewerkt”. Mede door de wederzijdse samenwerking en respect hebben wij vele mooi dingen beleefd en mee gemaakt tijdens de wedstrijden maar ook daar buiten, tijdens de elftal activiteiten, buitenlandse toernooien  en trips. Buiten het trainen/begeleiden van elftallen heb ik samen met vele andere vrijwilligers deel uitgemaakt van de jeugdcommissie. In het begin met de “oudgediende” Cees Ledderhof, Ig van Bezooijen, Aad ten Berge, Jerôme Schellings, Peter Hess, Paul v/d Broek, Lidy Luyks en later met Klaas van Dorp, Cony van Dorp, Klaas Krul, Sergio Biassi, Edwin Kooren, Frans Laarhuis en dan zal ik er ongetwijfeld nog wel enkele vergeten waarvoor excuses. Buiten het voetbal om werd er al altijd voldoende georganiseerd zoals de jeugdkampen, minikampen, stadion bezoek, bezoek aan Duinrell, bezoek aan de Efteling, voetbal toernooien, penalty bokalen, kerstzaalvoetbal, olliebollentoernooien, playbackshows, bingoavonden, film avonden en tijdens de vakantie tafeltennis en tafelvoetbal toernooien in het jeugdhonk. Te veel om uitgebreid over de hoogte punten en anekdotes in te gaan want anders komt er nooit een eind aan dit “stukje”.

Het laatste wat ik kwijt wil is dat het jammer is dat er een einde is gekomen sommige van deze activiteiten maar dat het mooi is dat ik en vele van jullie dit heb mogen mee te maken. Momenteel gaat het gelukkig weer de goede kant op met de jeugdafdeling van onze vereniging en hoop ik nog lang mijn steentje te kunnen bijdragen. Tot slot dank aan alle vrijwilligers, medespelers, supporters en anderen voor alle mooie jaren die wij hebben met elkaar hebben mogen meemaken.

 

Rest mij de taak om een volgend “slachtoffer” aan te wijzen om een stukje over de R.A.V.A. herinneringen te schrijven, ik laat het dit keer over aan een van de “jongeren” die zeker voor de jeugd van R.A.V.A. zijn steentje meer dan heeft bijgedragen, Edwin Kooren succes.

 

2 april 2021

 

Herinneringen aan een gouden RAVA-Periode, door Raymond de Grood.

 

Omdat Peter Grootscholten als vorige schrijver mij had aangewezen om wat herinneringen op te halen over het oude RAVA ben ik ook maar weer eens in mijn geheugen gaan graven.Vanaf mijn geboorte (1965) kwam ik eigenlijk altijd al op RAVA, ik wist eigenlijk niet beter. Dat kon ook bijna niet anders met een vader in het bestuur en een moeder achter de bar. Zo vond een groot deel van ons weekend in het Zuiderpark plaats. Voor mijn gevoel was ik elke zaterdag en zondag van ‘s-morgens vroeg tot aan het sluiten van het complex op RAVA aanwezig.Zelf ben ik begonnen in de toenmalige welpen. Van dat team kan ik mijn eigenlijk geen medespelers meer herinneren. Het eerste kampioenschap kwam volgens mij in pupillen 1 of C1  met Peter Hess en Leo Jacobs als leiders en als medespeler o.a. Peter Wigleven, waarmee ik later nog jaren in RAVA 1 zou spelen. Op zaterdagochtend eerst je eigen wedstrijd spelen en daarna was er vaak wel een elftal dat nog een speler kon gebruiken, dus bleef het op zaterdag meestal niet bij één wedstrijd.

 

             

                 

                                                                     Mijn eerste kampioenschap                                                       

 

Na de jongste jeugdelftallen te hebben doorlopen kregen we in B1 voor het eerst te maken met een jeugdtrainer van buitenaf, Ruud Wams. Vanaf die tijd werd er steeds serieuzer 2x per week getraind en mochten we op zondag als jeugdspelers regelmatig invallen bij RAVA 1 en 2. Naast de wedstrijden waren de weekendjes weg, kampen en buitenlandse jeugdtoernooien in Engeland en Frankrijk natuurlijk de hoogtepunten van het seizoen.

 

                            

                        

                            Met A1 in Frankrijk

 

Onder Ruud Wams als trainer en met Peter Hess als leider nog een paar jaar in de A en B jeugd gespeeld met als mooie afsluiting van het jeugdvoetbal het kampioenschap in junioren 1.

In de beginjaren in de senioren kwamen we met veel spelers uit de jeugd in de seniorenselectie terecht (o.a. Peter Wigleven, Jack Krabben, Marcel Elbers, Arthur Starrenburg) Niet veel later kwam er een nieuwe lichting jeugdspelers over (om niemand te vergeten, laat ik hierbij de namen maar achterwege) waarmee samen een groot deel van de jarenlange vaste kern van RAVA 1 werd gevormd. Eerst in het Zuiderpark en daarna nog enkele jaren in Houtwijk.Nadat het in 1991 met de beslissingswedstrijd om het kampioenschap tegen Quick Steps op het laatste moment misging, kwam het hoogtepunt 2 jaar later alsnog. Het kampioenschap in 1993 in de 4^eklasse met Frank Bijloos als trainer en Peter Hess weer als leider.

 

Omdat er bijna geen verloop was en er weinig spelers bijkwamen of weggingen, bleef een groot deel van deze groep vele jaren de vaste kern van RAVA 1. Na jaren in RAVA 1 hebben we nog enkele jaren met vrijwel al deze spelers nog een paar jaar op zondagochtend als RAVA 3 en 4 gespeeld. De laatste jaren was het leuk om met “11 oude mannen” tien minuten voor aanvang het veld op te komen om een wedstrijdje te spelen tegen een groep fanatieke jonge honden die al een warming up van drie kwartier achter de rug hadden, maar na 90 minuten uiteindelijk toch meestal als verliezers het veld afdropen. Het bleek in de paar jaar in RAVA 3 en 4 een stuk makkelijker om kampioen te worden dan in al die jaren in RAVA 1. Omdat bij de meeste van ons de jaren gingen tellen en velen van ons last kregen van blessures aan enkels, knieën, rug of met andere ongemakken te maken kregen, kwam er voor de meeste van ons toch echt een einde aan onze “RAVA voetbalcarrière”.

   

                                 

           fbouwen in RAVA 4

 

Omdat mijn kinderen Victor en later ook Jasper inmiddels in de jeugd van RAVA speelden, ben ik ook maar trainer en later leider van verschillende elftallen van hen geworden. De geschiedenis herhaalt zich, want ook voor hen waren de kampen, internationale jeugdtoernooien en weekendjes weg (waar ik dit keer als begeleiding meeging) de hoogtepunten en het seizoen. Nadat Victor met vrienden bij een andere vereniging is gaan voetballen en Jasper al eerder met voetballen was gestopt, kwam aan mijn wekelijkse bezoek aan RAVA/PEC Den Haag, sv Houtwijk ook een eind.  De enkele keer dat ik nog bij sv Houtwijk kom, kom ik meestal Nico van Lieshout wel tegen. Zelf heb ik alles bij elkaar opgeteld aardig wat uren aan RAVA besteed, maar ik kan mij niet voorstellen dat er in de historie van RAVA (en haar opvolgers) iemand is die meer tijd en energie heeft gestoken in RAVA dan Nico. Ik denk dat hij wel het nodige bij RAVA heeft meegemaakt en nodig hem daarom uit om als volgende een stukje te schrijven.

Groeten en tot ziens bij de volgende reünie Raymond de Grood